Redigeren is een (ander) vak

Een groot deel van mijn werkweek ben ik actief als eindredacteur/persklaarmaker.

Als je behept bent met het evil eye – twee ogen die bijna elke taalfout zien – en je leest al vanaf je vierde, dan kan het ook haast niet anders of je gaat als je groot bent ‘iets met taal doen’.

Dus zo is het gekomen. (Ik wilde als kind dierenarts worden, maar gelukkig voor heel veel dieren heb ik die optie nooit serieus onderzocht.)

Ik verhelp niet alleen spel- en taalfouten, stijlbreuken en mank lopende vergelijkingen; ik geef ook suggesties om de opbouw en logica van een tekst te verbeteren, of dat nu een origineel is of een vertaling. Dat soort werk doe ik onder andere voor de tijdschriften KIJK Magazine en New Scientist en voor uitgeverijen als Amsterdam University Press, Walburg Pers en Volt.

Omdat ik ook vertaal en schrijf, weet ik dat ik voorzichtig moet zijn met mijn ingrepen. Een auteur of vertaler is kwetsbaar – het voelt toch een beetje of je je kind opstuurt en dan is het naar als dat met een oog meer of minder en een armpje op de rug genaaid terugkomt. Want zo kan het aanvoelen.

Daarom stel ik me in principe terughoudend op en houd ik me aan het motto: ‘If it ain’t broke, don’t fix it.’

In de praktijk komt dat op het volgende neer: kennelijke fouten corrigeer ik, ingrepen die meer met mijn voorkeur te maken hebben of suggesties om een tekst nóg beter (boeiender, geestiger) te maken koppel ik altijd terug voor overleg.

En, ook niet onbelangrijk – ik ben streng op de inhoud, maar mild voor de persoon.

 

Zit je in een taalknoop?

Stuur een mail of een berichtje via LinkedIn en we bespreken wat ik voor je kan doen.